Yaz 2005. Yalnızlıklar ve imkânsız aşklar şehri İstanbul. Atatürk Havalimanı. Belgin, Ayhan ve diğerleri… Sonunda artık hiçbirinin eskisi gibi olmayacağı 4 saatlik serüven.
İstanbullular romanı, Atatürk Havalimanı dış hatlar terminalinde, sevse de sevmese de hepsinin İstanbul’ la gönül, iş, ekmek, yurt ve/veya kimlik bağları olan, 15 kişinin hayatla, kendileriyle, hiç beklenmedik büyük bir tehditle ve İstanbul’ un kendisiyle yüzleşmelerinin hikâyesini anlatıyor.
İstanbul’un kendisinin de bir anlatıcı- karakter olduğu roman, modernitenin ve şehrin sınırında; genetik bilimciden-gurbetçi işçiye, taksi şoförunden-ünlü bir heykeltıraşa, tuvalet temizlikçisinden-mimarlar odası eski başkanına kadar İstanbullu 15 kişinin yollarının kesiştiği bir ortamda, yüzyılımızın göçlerle genişlemiş İstanbul’ undan, dolayısıyla Türkiye’ sinden bir kesit sunuyor. Bir İstanbul romanının en olmazsa olmazı aşksa elbette baş köşede yer alıyor!
13 yıl önce hayatını değiştiren trajik bir olayı İstanbul’la özdeşleştirerek şehri terk edip New York’a yerleşen Bebekli bilim kadını-akademisyen Belgin Gümüş’ün (41), orada bir sergi açılışında tanıştığı ünlü Türk heykeltıraş Ayhan Pozaner’e (38) aşık olur. Birlikte yeni bir hayat kurmak üzere İstanbul’a dönmekte olan Belgin hamiledir ve bebeği doğurma konusunda kararsızdır. İstanbul’a ve Ayhan’a olan aşkı, her türlü ihanetten çok çekmiş biri olarak onu ürkütmektedir.
Aslen Adanalı pamuk işçisi bir çiftin yedinci çocuğu olarak doğan, müstehcen bulunduğu için sürekli parçalanan Maçka Parkı’ndaki heykellerini tekrar tekrar onarmasıyla tanınan heykeltıraş Ayhan Pozaner, kendi ‘İstanbul Rüyası’ nı gerçekleştirebilmiş ender bir ‘İstanbullu’dur. Darüşafaka Lisesi ve Mimar Sinan Güzel Sanatlar mezunu, ‘kendi kendini yetiştirmiş’ bir insan olan Ayhan, kendisinden yaşça büyük, kültürel/sınıfsal olarak farklı bir burjuva kızı olan Belgin’e sırılsıklam aşıktır ama tıpkı İstanbul’a duyduğu ürpertili hayranlık gibi bu aşktan da ürkmektedir.
Aynı havalimanı çatısı altında pasaport kontrol çizgisinin iki yanında bekleyen Ayhan ve Belgin, aşktan ve İstanbul’dan korkarak, kararsız, tedirgin; özlemle ve suçlulukla yanarak, her an birbirlerinden, İstanbul’ dan kaçmayı düşünmektedirler.
Bu sırada dış hatlar terminalinde bir dijital arıza nedeniyle bütün uçuşların iptal edildiği ANONS edilir. Herkes bu ANONS’un bir bomba ihbarıyla ilgili olduğundan kuşkulanır ve ölüm endişesiyle iç hesaplaşmaya girer.
Tuvalet temizlik işçisi varoşlu Hasret Sefertaş, pasaport polisi şoven Üzeyir Seferihisar, taksi şoförü İstanbullu Kürt Hamo Türk, Duty Free müdürü İstanbullu laik Yahudi Jak Sarfati, Moskova’dan dönen liberal işadamı Mehmet Emin Entek, onun genç sevgilisi ve asistanı Tijen Derya, türban yasağı nedeniyle Amerika’da üniversite eğitimi almaya giden türbanlı Aleynâ Gülsefer, Cannes’da bir festivale giden ünlü sinema yazarı İstanbullu Levanten Anna Maria Vernier, Fransa’da okuyan kızını ziyaretten dönen Fransızca öğretmeni İstanbullu Ermeni Ayda Seferyan, yurtdışında yaşayan kızı ve torununu ziyaretten yaşadığı Büyükada’ya dönen emekli tarih öğretmeni Kemalist Ulviye Yeniçağ, Barcelona’daki bir mimarlık konferansında Türkiye’yi temsil eden İstanbullu aktivist, ünlü mimar Erol Argunsoy, onun genç sevgilisi havalimanı barmeni İ. Baturcan Uzunçay, Atina’ya göçmüş akrabalarını ziyarete giden Boğaziçi Üniversitesi çevre bilimci İstanbullu Rum Prof. Yannis Seferis, San Francisco’daki ailesini ziyarete giden İstanbullu turizmci Susan Constance Berlin’den tatile gelen Alevî işçi Sabriye Bektaş ve Belgin’i karşılamaya gelen dadısı, dert ortağı, eski besleme İstanbullu Kete…
Bütün bunları seyrederek bizlere aktaransa, imparatorluklar şehri; Pagan, Hıristiyan ve Müslüman kültürüyle yoğrulmuş, görmüş geçirmiş, soylu, dünyanın 2700 yıldır menopoza girmemiş tek dişisi, güzeller güzeli, şehirler ecesi İstanbul’un kendisidir.